جاستین بیبر |علت فلج شدن جاستین بیبر|

جاسیتن بیبر، خواننده کانادایی 28 ساله گفته به دلیل فلج شدن نیمی از صورتش برنامه‌هایش را به تعویق انداخته است.
 شب گذشته جاستین بیبر با پخش ویدئویی دراینستاگرامش گفت که به دلیل سندرم «رمسی هانت» نصف صورتش فلج شده است.

جاستین دِرو بیبر (‎/ˈdʒʌstɪn-dru-ˈbiːbər/‎؛ زادهٔ ۱ مارس ۱۹۹۴) خواننده، ترانه‌نویس و نوازنده چند ساز کانادایی است.[۴][۵] او در سال ۲۰۰۷، با قرار دادن ویدئوهایی از خواندن آهنگ های دیگر در یوتیوب، در بین کاربران آن وبگاه محبوب شد و توسط اسکوتر براون شناخته شد، و در سال ۲۰۰۸ با بستن قراردادی با آربی‌ام‌جی رکوردز، به صنعت موسیقی وارد شد. نخستین ای‌پی بیبر با عنوان دنیای من که در اواخر ۲۰۰۹ منتشر شد، او را به نخستین هنرمندی تبدیل کرد که هفت ترانه از نخستین آلبومش وارد جدول ۱۰۰تای داغ بیلبورد می‌شود.[۶]

در سال ۲۰۱۰ اولین آلبوم استودیوییاش به نام دنیای من ۲ منتشر شد و رتبهٔ ۱ جدول بیلبورد ۲۰۰ را از آن خود کرد و در کشورهای دیگر نیز موفقیت‌های بسیار کسب کرد. تک‌آهنگ «عزیزم» از همین آلبوم توانست در کشورهای مختلف به موفقت‌های چشمگیری برسد و حتی موزیک ویدئوی آن در یوتیوب، رکورد پربازدیدترین ویدئوی تاریخ یوتیوب را به مدت ۳ سال از آن خود کند.[۷] پس از موفقیت دو آلبومش، توری جهانی را با نام تور دنیای من آغاز کرد. سپس مستندی سه‌بعدی به نام هرگز نگو هرگز در اوایل سال ۲۰۱۱ اکران شد که حاوی صحنه‌هایی از اجراهای زنده و زندگی شخصی‌اش در هنگام برگزاری تور دنیای من بود و به پرفروش‌ترین فیلم مستند، موزیکال و کنسرتی تاریخ آمریکا تبدیل شد. در اواخر سال ۲۰۱۱ دومین آلبوم استودیویی وی با نام زیر دارواش به بازار آمد که همانند آلبوم اولش، شمارهٔ ۱ جدول بیلبورد ۲۰۰ شد. در همان سال از طرف مجلهٔ تایم به عنوان یکی از ۱۰۰ فرد تأثیرگذار سال و دومین فرد ثروتمند زیر ۳۰ سال معرفی شد. سومین آلبوم استودیویی وی با نام باور نیز در پایان بهار ۲۰۱۲ پخش شد. در همان سال مجلهٔ فوربس اعلام کرد که درآمد بیبر در دو سال گذشته ۱۰۸ میلیون دلار بوده‌است و تا مه ۲۰۱۲ بیش از ۱۵ میلیون نسخه از آلبوم‌هایش در جهان به فروش رسیده‌است. همچنین توسط همین مجله در رتبهٔ سوم فهرست صد شخصیت مشهور قدرتمند سال ۲۰۱۲ قرار گرفت.[۸]

با وجود آن که بیبر جوان در سال‌های ابتدای فعالیت در عرصه موسیقی، موفقت‌های چشمگیری کسب کرد اما همواره به خاطر رفتارهایش مورد انتقاد گروهی دیگر از افراد قرار گرفته‌است. او چندین بار به خاطر رانندگی‌های خطرناک، تخریب اموال عمومی و حمله و ضرب و شتم اشخاص مورد پیگرد قرار گرفت و حتی در سال ۲۰۱۴ به خاطر رانندگی در حالت مستی و استفاده از ماری‌جوانا در میامی، آمریکا بازداشت شد و در دادگاه محکوم شد.[۹] در سال ۲۰۱۵ طوماری با بیش از ۲۷۰٬۰۰۰ امضا دیجیتالی توسط سامانهٔ «ما مردم»، از کاخ سفید خواست که بیبر را از آمریکا اخراج کنند. هرچند که تعداد امضاها به تعداد مجاز رسیده بود و کاخ سفید باید به آن رسیدگی می‌کرد؛ اما دولت اوباما از رسیدگی به آن اجتناب کرد.[۱۰]

در خلال این سال‌ها صدای بیبر کم‌کم با افزایش سن بالغ‌تر شده و وی از سبک موسیقی «تین پاپ» فاصله گرفت و بیشتر به سمت سبک «رقص الکترونیک» گرایش پیدا کرد. چهارمین آلبوم استودیویی وی با نام هدف در نوامبر ۲۰۱۵ منتشر شد. این آلبوم تبدیل به موفق‌ترین آلبوم وی تا آن زمان شد و سه تک‌آهنگ «منظورت چیه؟»، «متأسف» و «خودت را دوست داشته باش»، در ۱۰۰ آهنگ داغ بیلبورد به رتبهٔ یک رسیدند.[۱۱] این اولین بار در طول دوران کاری بیبر بود که تک‌آهنگی از وی شماره یک می‌شود.

از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ بیبر هیچ آلبومی منتشر نکرد و فقط چندین تک‌آهنگ موفق به همراهی خواننده‌های دیگر منتشر کرد. از جمله این تک‌آهنگ‌ها، تک‌آهنگ «دسپاسیتو» است. وی در سال ۲۰۱۸ با هایلی بالدوین، مدل اهل آمریکا ازدواج کرد و مراسم عروسی‌شان را در سپتامبر ۲۰۱۹ در بلوفتون، کارولینای جنوبی برگزار کردند. پس از گذشت ۵ سال از انتشار چهارمین آلبوم بیبر؛ پنجمین آلبوم استودیویی وی به نام تغییرها در فوریهٔ ۲۰۲۰ منتشر شد.

تا سال ۲۰۲۰ بیبر توانسته با فروش ۱۵۰ میلیون نسخه از آثارش به یکی از پرفروش‌ترین هنرمندان جهان تبدیل شود.
کودکی و پیش از سرشناسی

جاستین بیبر در تاریخ ۱ مارس ۱۹۹۴ (‎۱۰ اسفند ۱۳۷۲) در لندن، انتاریو به دنیا آمد و در شهر استراتفورد، انتاریو بزرگ شد. پدر بزرگ پدری او اهل آلمان بود که مدت‌ها قبل به کانادا مهاجرت کرد. مادر جاستین، پتی مالت،[و ۱] نیز فرانسه-کانادایی‌تبار است. مادرش وقتی که ۱۸ ساله بود جاستین را باردار شد. پدر جاستین، جرمی بیبر،[و ۲] بود. پدر و مادر جاستین با هم ازدواج نکرده بودند. مادرش او را به تنهایی و با درآمد کمی که از کارش بدست می‌آورد بزرگ کرد.[۱۲] در حالی که جاستین بزرگ می‌شد مادرش نحوهٔ نواختن پیانو، درام، گیتار و ترومپت را به او آموخت. اوایل سال ۲۰۰۷ زمانی که او ۱۲ ساله بود در مسابقه‌ای محلی که در شهر استرت‌فورد برگزار می‌شد شرکت کرد و آهنگی از نی-یو به نام «So Sick» را خواند و به رتبه دوم رسید. سپس مادرش فیلم‌هایی از این مسابقه را در یوتوب گذاشت تا دوستان و آشنایان آن را ببینند. پتی که متوجه علاقه مردم به فیلم‌های پسرش شد شروع به گذاشتن فیلم‌های جدیدی از او در یوتوب کرد. او به این کارش ادامه داد تا این که بازدید از ویدیوهای پسرش به ۱۰ میلیون رسید.