آرتین سرایداران کودکی است که در حادثه شاهچراغ شیراز مجروح شد و پدر، مادر و برادرش در این حادثه به شهادت رسیدند. جثهاش زیادی کوچک بود برای سینه سپر کردن در مقابل خانوادهاش؛ پدرش را دید که فریاد میزد و سعی داشت از همسر و فرزندانش محافظت کند. ولی تیرباران امانش نداد. مادر غرق خون بود. برادرش دیگر صدایی نداشت تا در گریه و فریاد او را همراهی کند. نفس نمیکشیدند، هیچکدام از عزیزانش؛ غریب و بیپناه در آن مهلکه ترسناک ماند. حالا دیگر هیچکس نمیتواند او را آرام کند. حتی نمیتوانند به او امید دهند. دیده است، آنچه را که نباید هیچ وقت میدید. کسی نمیتواند به او ثابت کند دوباره روزی میتواند با آرشام بازی کند، دست پدر را بگیرد و مادر را غرق بوسه کند. آرتین مانده با غصهای تمامنشدنی. پسربچه پنج سالهای که یک شبه بزرگ شد. داماد این خانواده که خودش هم هنوز شوکه است
فرمانده کل ارتش خطاب به آرتین:
کاش من بهجای پدر، مادر و برادرت به خون غلطیده بودم و تو اکنون تنها و داغدار نبودی
پسرم آرتین؛ اگر چه قلبم آزرده دلتنگی توست، اما کاش زخمهای دل تو، روی سینهام انباشته میشد و تو را غصهدار و دلتنگ پدر، مادر و برادرت نمیدیدم.
------
سردار سلامی: آرتین قلب ایران است، روی مژههای چشممان بزرگ خواهد شد