چرا آمریکایی ها و اسراییلی ها از انتخاب شدن رییسی واهمه دارند؟ چرا آمریکایی ها و اسراییلی ها از انتخاب شدن رئیسی واهمه دارند؟❤️

هنوز مشخص نیست که کدام کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری در نهایت پیروز میدان خواهد بود چرا که هر کس طی چند دهه اخیر پیگیر انتخابات در ایران بوده به خوبی می داند نتیجه انتخابات فقط روز آخر مشخص می شود.

در بسیاری از انتخابات که در ایران برگزار شده همه تحلیلگران متفق القول بودند که فردی پیروز میدان خواهد شد اما به یکباره نام فرد دیگری از صندوق ها بیرون آمد.شاید معروف ترین این شرایط زمان انتخاب آقای سید محمد خاتمی بود که همه متفق القول بودند آقای ناطق نوری پیروز میدان خواهد بود ولی به یکباره آقای خاتمی رئیس جمهوری شد.

یا زمانی که سال 1384 هیچ کس تصور نمی کرد در مقابل ابر سیاستمداران با نفوذی مانند مرحوم هاشمی رفسنجانی و یا آقای محمد باقر قالیباف و آقای علی لاریجانی و آقای محسن رضایی کسی بتواند ظاهر شود اما در نهایت آقای دکتر محمود احمدی نژاد موفق شد در انتخابات پیروز شود.

شاید برخی هنوز فراموش نکرده باشند که تا همین یکی دو ماه پیش هم در بسیاری از رسانه ها بحث این مطرح بود که کاندیداهای نظامی و عضو سپاه پاسداران در انتخابات پیروز خواهند شد و دولت ایران دست نظامی ها خواهد افتاد و و و ...  اما امروزه می بینیم که هیچ کدام این پیش بینی ها محقق نشد.

با توجه به شرایط سیاسی و اقتصادی موجود در کشور همه کارشناسان متفق القول بودند که در این انتخابات اصولگراها پیروز خواهند شد چرا که طرفداران اصلاح طلب ها به دلیل حمایت جریان آنها از دولت جناب آقای روحانی و شکست نسبی برجام و ناکامی اصلاح طلب ها در تحقق وعده هایشان چه در مجلس شورای اسلامی سابق چه در شورای شهر دلسرد شده اند و احتمالا پای صندوق های رای نخواهند رفت.

همین جریان منجر به آن شد که تعداد زیادی از شخصیت های اصولگرا خیز بردارند تا کاندیدای ریاست جمهوری شوند و در مقابل در میان اصلاح طلب ها عموما تمایلی به کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری شدن توسط شخصیت های به نام وجود نداشته باشد.

همین ماجرا موجب آن شد که هم در جبهه اصلاحات هم در جبهه اصولگراها چالش های بزرگی رخ دهد.

اصولگراها به خوبی می دانستند در صورت تعدد کاندیداهای انتخابات سبد آرای آنها شکسته خواهد شد و در نهایت ممکن است شکست بخورند و اصلاح طلبها هم حاضر نبودند وارد انتخاباتی شوند که از پیش به احتمال زیاد در آن شکست خواهند خورد.

بسیاری به "جناب" آقای رئیسی خورده گرفتند که چرا در حالی که خود رئیس یکی از قوه های کشور است کاندیدای انتخابات شد.

قبل از ادامه خواستم متذکر شودم که چرا از صفت "جناب" برای آقای رئیسی باید استفاده شود و ظاهرا دوست عزیزمان در صدا و سیما وقتی به او اعتراض شد برای اینکه تشنج نشود از این مساله عبور کرد.

صفت یا عبارت "جناب" یک صفت پروتوکلی است که برای روسای قوا و همچنین سفرا و وزرا در همه جای جهان استفاده می شود و تا زمانی که شخص آن سمت را دارد استفاده از این صفت الزامی است، اگر فرد دیگر در آن سمت نباشد آنوقت دیگر نیاز به استفاده از آن صفت نیست.

خوب برگردیم به موضوع خودمان.

تا جایی که من به یاد دارم این مساله (همزمانی کاندیدا شدن رئیس یکی از قوا برای ریاست جمهوری) اولین بار نیست که رخ می دهد.

یعنی سال 1369 مرحوم هاشمی رفسنجانی در شرایطی کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری شد که همزمان رئیس مجلس هم بود.

در سال 1376 هم آقای ناطق نوری رئیس مجلس بود و کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری شد.

البته با توجه به صحبت های خود آقای رئیسی که گفته بود خانواده اش وقتی فهمیدند او می خواهد کاندیدای ریاست جمهوری شود اشک ریختند می توان تصور کرد که آقای رئیسی در چه شرایطی کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری شده.

برخی کشورها مانند مثلا کره شمالی و یا ونزولا و یا حتی کشورهای همجوار ایران مانند ترکیه و یا عربستان سعودی و یا عراق و یا ... با کوچکترین تحریم ها کمرشان خم شد، در حالی که آمریکایی ها بیش از چهل سال است همه نوع تحریم ها را بر علیه ملت ایران اعمال می کنند و ایرانی ها به قول معروف خم به ابرو نمی آورند (البته منظور این نیست که متحمل فشار نیستند).

تنها راهی که آمریکایی ها و اسرائیلی ها می توانند از طریق آن کمر ملت ایران را بشکنند این است که ضربه را از درون و پشت جبهه بزنند و از طریق گسترش فساد و عادی سازی رانت خواری و شکستن حرمت فساد و ... کاری کنند که ایران از داخل فرو بپاشد.

من حدود دو سال پیش در یکی از رسانه های اروپایی درباره تحریم های آمریکا بر علیه ایران مناظره داشتم، مجری از من سوال کرد "مایک پمپئو وزیر امور خارجه وقت آمریکا اظهار داشته که با تحریمهای جدیدی که در آن زمان بر علیه ایران اعمال شده بود حدود 12 میلیارد دلار از درآمد های ایران قطع خواهد شد، حال قرار است چه بلایی سر ایران بیاید؟".

من در پاسخ گفتم: "نمی دانم چون برآوردی از این ماجرا ندارم؛ اما امروز در رسانه ها آمده بود یک خانم حدود 7 میلیارد یورو اختلاس کرد و فرار کرد ولی آب از آب در ایران تکان نخورد".

    همه آنهایی که درگیر مناظره بودند شروع کردند در گوشی های خود جستجو کردن که 7 میلیارد یورو بود یا هفت میلیون یورو و بعد مجری به یکباره بلند گفت راست می گوید 7 میلیارد است، چطور چنین اتفاقی افتاده و ...

    موضوع برنامه کاملا عوض شد.

گویند مشت نمونه خروار، چه مبالغی که اختلاس نمی شود و چه رانت هایی که دریافت نمی شود و هنوز ایران سر جایش است.

اگر در هر کشور دیگری چنین اتفاقاتی رخ می داد بدون تحریم آن کشور ورشکسته شده بود.

بدیهی است در این شرایط فردی که پاکدست باشد هم اینکه مورد احترام و تایید هم مردم و هم ارکان مختلف حکومت باشد می تواند جلوی این فساد بایستد و طبیعتا به نفع آنها نیست که چنین فردی به قدرت برسد.

و آمریکایی ها و اسرائیلی ها و عوامل آنها داخل و خارج کشور از این ماجرا دلواپس هستند.